Als je zwanger bent, of net bevallen, zijn bevallingsverhalen leuk om te lezen. Iedere bevalling is uniek. Je weet bij jezelf nooit hoe het zal gaan. Het kan ook fijn zijn om verschillende bevallingsverhalen te lezen, zodat je voorbereid bent op wat er zou kunnen komen. Of om geïnspireerd te raken over hoe jij het zou willen. In deze aflevering het bevallingsverhaal van Edith: “Het ziekenhuis gaan we niet redden”
Lees ook: “Bevallingsverhaal Judith: Ik vroeg om een geplande keizersnede”
“Ik maakte me wel een beetje zorgen om de bevalling”
Toen wij hoorden dat we nog een dochtertje mochten krijgen, waren mijn vriend en ik heel erg blij. Mijn eerste en tweede zwangerschap verliepen eigenlijk hetzelfde. Weinig kwaaltjes en lekker fit. Mijn oudste dochter kon niet wachten om een grote zus te worden. Ik maakte me wel een beetje zorgen om de bevalling. De bevalling van mijn eerste dochter was best heftig geweest. Ik heb er van maandagmiddag tot woensdagochtend over gedaan. Het werd medisch en overgenomen door het ziekenhuis. Onze dame bleek een sterrenkijkertje die er niet uit wilde komen. Op het laatste moment bleek ze in het vruchtwater gepoept te hebben en is ze er met een been aan het bed door de arts met een vacuüm uitgetrokken. Al met al niet de allerleukste ervaring. Ik had wel een beetje vrees dat het weer zo zou kunnen lopen. Hoe anders een tweede bevalling kan zijn heb ik zelf mogen ervaren.
“De ochtend erna verloor ik een beetje bloed”
Ik was inmiddels 39 weken en 3 dagen zwanger. De avond ervoor was ik een beetje onrustig. Daarom besloten om lekker op tijd naar bed te gaan. De ochtend erna verloor ik een beetje bloed. Gelijk hebben we de verloskundige gebeld. Ze vertelde dat ze die ochtend even langs zou komen. Daarna heb ik mijn schoonmoeder gebeld. Zij heeft mijn dochter opgehaald voor een speeldag. Hup, vriend naar het werk en was er eigenlijk niets aan de hand.
Lekker gaan wandelen
Eind van de ochtend kwam de verloskundige. Die constateerde dat ik al 2 centimeter ontsluiting had. Ze gaf de tip om lekker te gaan wandelen en mijn vriend te bellen om thuis te komen. Hij werkte toen nog in Rotterdam en zou dan de spits voor zijn. Ik ben inderdaad lekker aan de wandel gegaan met een vriendin. Af en toe kreeg ik ineens kramp. Aan het eind van de wandeling moest ik op de portiektrap ook echt even wachten om een wee weg te puffen.
“Ik zie je dus niet meer”
Inmiddels was mijn vriend ook thuis. Ik had af en toe een wee. Maar ze waren goed te doen en er zat geen constante lijn in. Om half 5 kwam de verloskundige even langs. In middels was er 3 centimeter ontsluiting. Maar geen constante en opbouwende weeën. De verloskundige zei nog ”ik heb dienst tot 19:00 uur. Ik zie je dus niet meer. Ga lekker rusten en dan komt ze waarschijnlijk morgen. Zo gezegd zo gedaan. Lekker op de bank met Netflix.
“Het ziekenhuis gaan we niet redden”
Toen begon er een weeënstorm. Ik heb tijdens een hap lucht kunnen roepen dat mijn vriend de verloskundige moest bellen. De verloskundige was er om 18:15 uur. Ze wilde dat ik ging plassen zodat ik gecheckt kon worden. Echter kwam er een wee en brak mijn water. Hup kleding uit en op het bed. Mijn vriend was de tas aan het pakken om naar het ziekenhuis te gaan. De verloskundige zei “Het ziekenhuis gaan we niet redden. Ze heeft 10 centimeter ontsluiting”.
Isabel geboren!
Tijd om spullen uit de auto te halen had de verloskundige niet meer. Om 19.00 uur is Isabel geboren. Gewikkeld in mooie theedoeken. Een prachtig meisje met een bevalling om nooit meer te vergeten.
Tip: koop deze mooie hydrofiele doeken hier
