Bevallingsverhaal Judith: “Ik beviel zonder hulp op de trap”

Zwanger zijn als je al 3 kinderen hebt rondlopen is best pittig. Als je dan vervolgens de uitgerekende datum over gaat helemaal. Ik was doodmoe, sliep al weken slecht en had behoefte aan rust. Mijn man nam de kinderen na school mee naar zijn ouders en bleef daar eten. Toen hij thuiskwam lag ik zelf al op bed. De kinderen kwamen mij allemaal een knuffel geven en werden toen door hun vader ook op bed gelegd. Daarna kwam hij bij mij liggen en keken we samen televisie tot ik in slaap viel.

Lees ook: Bevallingsverhaal Julie: Zo wil ik er wel 10!

“Ik was heel zenuwachtig”

Om 1 uur werd ik wakker met weeën. Hoewel het de vierde bevalling was, twijfelde ik toch nog of het voorweeën waren of niet. Een kwartier later leek het toch wel door te zetten. Ik maakte mijn man wakker en gingen onder de douche staan om te ontspannen. Ik was heel zenuwachtig opeens: je weet immers dat je die pijn weer moet doorstaan! Hoe vaak je het ook doet, het blijft een hobbel die je moet nemen. Daarnaast was ik ook gespannen of alles wel goed zou gaan. Als je al 3 relatief goede bevallingen gehad hebt, voelt zo’n vierde toch een beetje als het lot tarten.

Naar het ziekenhuis

Na een half uur onder de douche bleven de weeën onregelmatig, maar ze namen wel toe in kracht en heftigheid. Mijn man besloot zijn ouders te bellen om op te passen, terwijl ik wat spullen bij elkaar zocht en me aankleedde. Ondertussen gingen de weeën door, dan weer om de 3 minuten, dan pas na 8 minuten weer. Het was nog prima te doen. Na een kwartier begon ik toch wel geïrriteerd te raken dat mijn schoonouders er nog niet waren. De weeën werden steeds heftiger, ik moest nu echt naar het ziekenhuis voelde ik! Zodra ze er waren vertrokken we; ik wist amper meer hoe ik de auto in moest komen en de rit van zo’n 20 minuten leek eindeloos te duren.

Bevallingsverhaal Judith: “Ik beviel zonder hulp op de trap”

Eenmaal geparkeerd weet ik nog dat ik dacht: “Als je hier valt, val je best hard!” Ik voelde dus dat de baby bijna ging komen. Het enige wat ik wilde, was zo snel mogelijk naar een bed. Het ziekenhuis heeft een hele lange gang, en bijna aan het einde stond een stoel. Daar kreeg ik een wee en braken mijn vliezen. Alles was nat en ik piepte dat ik in mijn broek geplast had. Mijn man zei: “Nee, ik denk dat je vliezen gebroken zijn”. Oh ja, dat kan ook nog… De verloskamers zijn op de eerste verdieping en we konden kiezen tussen de lift en de trap. Ik durfde niet meer in de lift, dus ik nam ferme stappen de wenteltrap op. Op de een na laatste tree ging het mis.

Tip: Leuke zwangerschapsbroeken!

“Het hoofdje zakte tussen mijn benen”

Ik kreeg een heel stevige wee die ik niet meer kon wegzuchten. De druk beneden werd zo groot, dat ik het hoofdje tussen mijn benen voelde zakken. Het lukte me niet meer om dat duidelijk aan te geven, ik zei alleen: “Help, ik voel het hoofdje!” Mijn man dacht dat ik het hoofdje voelde drukken, maar het hing er al uit. Hij rende weg om hulp te halen, terwijl ik op de trap stond met een kind tussen mijn benen! Ik besloot mijn broek naar beneden te doen om mijn kindje te pakken. Dit lukt niet, het was glibberig van bloed en vruchtwater. Er kwam nog een wee en mijn kindje viel er zo uit. In een reflex gaf ik haar een tikje, zodat ze niet van de trap af zou rollen, maar op de bovenste tree terecht zou komen. Dat lukte. Ze maakte echter geen geluid, waardoor ik dacht dat ze dood was.

Een hap lucht

Het is heel gek, maar op zo’n moment voel je eigenlijk geen angst, blijdschap of welke emotie dan ook. Ik werd heel praktisch. Ik stond op een trap en dacht: wat nu? Toen zag ik mijn kindje een hap lucht nemen en ze begon met huilen. Oke, dacht ik, dan is ze dus niet dood. Ineens kwamen er van alle kanten mensen aanrennen; de portier van beneden die me had horen gillen, de verpleging die door mijn man gealarmeerd waren en mensen van de kraamafdeling die me ook hadden gehoord. Alles ging heel snel: ik werd op een bed gehesen, mijn kindje werd meegenomen voor een onderzoek en we werden in een verloskamer gelegd. Langzaam kwam ik weer een beetje bij zinnen en bedacht me: wat een bevalling! De meest spectaculaire van alle vier.

Gezonde dochter

Mijn dochter bleek na onderzoek niets te hebben overgehouden aan de val op de trap en was prima gezond. Nadat ik een uur was bijgekomen met thee en beschuit met muisjes mocht ik gaan douchen. Dat ging allemaal prima, ik voelde me topfit en wilde graag naar huis. Dat mocht gelukkig! Daarna was het dik genieten van onze dochter die op een wel heel bijzondere manier ter wereld kwam.