Bevallingsverhaal Julie Zo wil ik er wel 10Ik word wakker in de ochtend en voel dat ik een beetje last van mijn buik heb. (beetje kramp etc..) Na het even bijgehouden te hebben op mijn wekker blijkt dat het om de ongeveer 10 minuten komt. Michel stond op dat moment onder de douche, dus na even met hem te hebben overlegd (ik had die week ook wel last van mijn buik, en dat ik vaker naar de wc moest) Dus dacht in eerste instantie dat het weer zoiets was.

Lees ook: Bevallingsverhaal Edith

Bevallingsverhaal Julie: “Zo wil ik er wel 10!”

Michel bleef toch nog even langer wachten thuis totdat ik naar het toilet was geweest, en nadat hij naar de files had gekeken..(toevallig stond er een lange file) Hij had naar aanleiding daarvan toch even naar zijn leidinggevende gebeld dat het erop leek dat het begonnen was, maar dat hij nog even afwachtte. Rond 8 uur kwamen er al echte weeën, nog niet heel erg pijnlijk, maar ze kwamen echt al om de 5 minuten. Nadat we het ongeveer een uur hebben bijgehouden heb ik de verloskundige gebeld. Zij gaf het advies om rustig aan te doen, en het af te wachten. Aangezien ik ’s middags toch een afspraak had moest ik het even bekijken. Mocht het echt al doorzetten (vliezen breken e.d. dan moest ik even terug bellen, want dan kwam ze meteen).

Thee drinken met de buurvrouw

Rond 11 uur kwam mijn overbuurvrouw nog heel even kijken of er niets aan de hand was. Zij zit ook bij ons in de vriendengroep, ze vond het zo ontzettend spannend! Heb met haar nog gezellig een kopje thee gedronken. Ondanks dat ik echt om de 5 minuten weeën had, heb die dus heel subtiel weg gezucht, want achteraf zei ze dat ze niets gemerkt had. Wel kon ik niet meer helemaal op de bank zitten. Bleef maar op het randje zitten.

Baby

Pijnlijke weeën

Rond half 1 ben ik gaan douchen omdat ik nu ook last van mijn rug begon te krijgen.. Onder de douche kreeg ik nog heftigere, pijnlijkere weeën. Rond twee uur ben ik op bed gaan liggen, omdat ik toch nog een beetje wilde rusten. Aangezien mijn weeën steeds pijnlijker werden, ging echt rusten niet meer lukken. Dus maar een beetje in mijn boek gelezen en ondertussen de tijd noteren die tussen de weeën zat.

“Ik zat huilend op de stoel”

Om kwart voor vier had ik een afspraak bij de verloskundige. Ik zat huilend daar op de stoel, omdat ik zo hoopte dat het geen voorweeën waren. Ik was natuurlijk al de hele dag bezig met de weeën opvangen en erg moe inmiddels. Nadat zij gekeken had, bleek ik al 2 cm ontsluiting te hebben. Omdat het nog steeds kon gebeuren dat het hierbij bleef, of dat het nog wel heel lang ging duren, heeft ze me gestript zodat het die avond of anders de dag erna zou gebeuren.

“Al mijn brood eruit gespuugd”

17.30 uur: even een hapje eten (gewoon brood, omdat het moest zeg maar..) Michel ging rond 18.00 uur even douchen, en toen begonnen de weeën op mijn maag in te slaan. Al mijn brood dus weer eruit gespuugd. Rond 7 uur ’s avonds belt de verloskundige met de vraag hoe het gaat. Ik heb aangegeven dat ik nog steeds weeën om de 5 minuten heb, maar dat het op zich wel lukt om ze op te vangen. Ze worden steeds pijnlijker en ik word vermoeider. De verloskundige zegt dat ze rond 19.45 uur bij mij is.

Bevallingsverhaal Julie weeen

Ziekenhuis of thuis?

Verloskundige komt kijken hoe het met me gaat, en blijft ook bij me. Ze ziet hoe ik de weeën opvang en zegt dat ik het super doe. Ik zit nu op ongeveer 4 cm ontsluiting. Wel wordt er even overlegd waar ik wil bevallen. (ziekenhuis of thuis en of ik dan een ruggenprik wil hebben.) Ik geef aan dat ik het nog niet helemaal zeker weet. De verloskundige geeft aan dat als ze mijn vliezen breekt het kan zijn dat de weeën nog heftiger worden en dat dan de rit naar het ziekenhuis (zo’n 20 a 25 minuten) niet leuk is. Maar dat als ze ziet dat het vruchtwater groen is dat we dan zowiezo moeten gaan.

Groen vruchtwater

Niet veel later prikt de verloskundige mijn vliezen door. In eerste instantie komt er mooi helder vruchtwater. Nadat ze heel even wacht komt er ook nog een stroom groen vruchtwater. (Noor heeft dus net daarvoor in het vruchtwater gepoept) Hierop besluit de verloskundige voor mij dat we naar het ziekenhuis gaan. Het betreft nu een medische indicatie en ik word overgedragen aan de verloskundige van het ziekenhuis. Ik heb op dat moment 5 cm ontsluiting. Onderweg naar het ziekenhuis heb ik geloof ik 3 weeën, die ik hangend aan de autodeur (van binnen dat haakje zeg maar) kan opvangen.

Discussie met de portier

Nadat we de auto bij de EHBO hebben gezet loop ik zelf (ondertussen krijg ik nog 1 wee, en toen vond ik het toch niet zo slim dat ik zelf had gelopen) naar binnen. Daar binnen krijgen we nog een hele discussie met de portier dat we de auto daar niet neer mogen zetten. (waarop ik dus zeg, lossen jullie het effe op, ik loop vast door) Michel gaat de auto weg zetten. Ik sta in de lift met de verloskundige en zeg tegen haar dat het kindje er toch niet zo snel uit zal vallen en dat Michel dus nog tijd zat heeft om naar binnen te lopen.

Ruggenprik, please!

Het is inmiddels elf uur. Ik heb om een ruggenprik gevraagd en men heeft aangegeven dat ze die gaan klaar maken en dat ik dan binnen een uur gehaald wordt om naar de recovery te gaan. Achteraf blijkt dat er om 23.30 uur wisseling van de diensten was, en dat ze mij ongeveer anderhalf uur hebben laten wachten. Lekker dan. Ruim anderhalf uur later word ik EIN-DE-LIJK naar de recovery gereden om daar de ruggenprik te krijgen. Michel mocht ook mee, maar moest zichzelf eerst verkleden. Een heel blauw pak aan, muts op enzo. Nadat de ruggenprik erin zit heb ik al na 5 a 10 minuten geen pijnlijke weeën meer, ik voel alleen dan een druk in mijn buik waaraan ik herken dat ik weeën heb en ik word terug naar mijn kamer gereden.

Tip: Negenmaandendagboek

Het lijkt of de verdoving uitgewerkt is

Rond 2 uur ’s nachts komt de verloskundige kijken hoe het opschiet met mijn ontsluiting. Ik blijk dus nog steeds op maar 5 cm te zitten. Aangezien het kan komen door de ruggenprik dat mijn ontsluiting hapert, krijg ik extra oxytocine bij (weeënopwekker). Door de ruggenprik kan ik wel nog even rusten zodat ik me weer kan opladen voor het persen straks. Het schiet niet op, anderhalf uur later zit ik nog maar op 6 cm ontsluiting. Ze gaan me nog meer oxytocine bijgeven, zodat ik vanaf die tijd ongeveer 1 cm per uur aan ontsluiting erbij krijg. Aangezien de hartslag van de baby niet optimaal is, moet ik op mijn rechterzij gaan liggen. Hierdoor zakt de verdoving naar 1 kant van mijn lichaam (rechts dus) en voel ik links mijn weeën weer terug komen. Het is net of de ruggenprik langzaam niet meer werkt. Ik bel de verloskundige rond 5 uur omdat ik het gevoel heb dat ik moet poepen. Aangezien ik ongeveer alles heb gelezen van de bevalling wat ik kon vinden wist ik dat dit het gevoel was wanneer je ook pers weeën hebt.

Het is zover, de baby wordt geboren!

Om 5.30 uur komt de verloskundige pas (het was zo enorm druk dat ze niet eerder tijd had.) en controleert mij. Ik blijk dan 10 cm ontsluiting te hebben en het bed wordt omgebouwd zodat ik met mijn benen omhoog kan liggen. Het startsein om te gaan persen wordt rond 6 uur gegeven en na ongeveer 50 minuten persen is Lisa er! Het moment dat ze haar op mijn borst legden, daar kan ik nog steeds emotioneel van worden! Dat was zo bijzonder!!

Persen valt mee

Op een gegeven moment zeiden ze trouwens dat het hoofdje stond, en dat ik alleen maar mocht zuchten. Van iedereen hoorde ik dat het enorm brandde, en dat het leek alsof ik door een ring van vuur moest e.d. Ik ervaarde dat niet zo. Het deed flink zeer, maar zo erg als dat ik me het voorgesteld had was het niet. (dat kan natuurlijk ook de ruggenprik zijn geweest )

Zo wil ik er wel 10!

Gelukkig ben ik niet ingescheurd of ingeknipt, en hoefde ze mij niet te hechten. Mijn placenta liet wel even op zich wachten maar toen ze een beetje hielpen (flink op mijn buik drukken, etc) kwam hij vanzelf los. De verloskundige legde trouwens nog alles uit hoe de vruchtzak eruit zag, en de placenta en de navelstreng.. Ik vond het heel interessant, Michel ook trouwens maar kan me ook voorstellen dat je zo’n bloederig iets niet hoeft te zien… Ik heb trouwens net nadat Lisa eruit was, geroepen dat ik er op die manier wel 10 wilde krijgen. De verloskundige en de verpleegster hadden wel zoiets van huh? Wat zeg je nu?

Bevallingsverhaal Julie lisa geboren

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here